همین الان هر چه تصمیم داشتی امروز با خانوادت انجام بدی را بررسی کن ؛ اگر توش قهر و تنبیه و باید و نباید و غر و نق و شکایت و تهدید و سرزنش و برچسب زدن های منفی و ... بود بندازشون دور ! به خودت بگو  تا الان که اینطوری رفتی جلو نتیجه ی مثبتی دیدی ؟ ! مسلما جواب منفیه ؛ از خودت بپرس   دقیقا الان از چی دلخوری ؟  توجه و حمایت و احترام و همدلی را بردار  و با چاشنی عشق راجع به دلخوریت با آنها صحبت  کن ! برای خودت  شرط بذار که وارد بحث های دیگه نشی چون از موضوع اصلی منحرف میشی ؛ و حواست باشه قصد بازنده کردن و تحقیر  خانوادت هم نداشته باشی ؛ و حرفهاشون را هم بدون عصبانیت گوش کنی و راجع بهش فکر کنی ؛ قرار نیست حتما اون حرف ها رو انجام بدی ولی توقع نداشته باش که مطابق میلت حرف بزنن !  چون اونا آدمهای متفاوتی هستند و متفاوت فکر می کنند . اینکه توقع داری مطابق میلت فکر کنند همونقدر غیر منطقی هست که اونها از تو این توقع رو دارند؛  پس  به خودت بگو همانطور باهاشون صحبت می کنم که اگر یک غریبه می خواست با خانواده ام صحبت کنه به او اجازه می دادم . یادت باشه درنهایت ما و خانوادمون منافعمون مشترکه؛  ما با هم می بریم و با هم می بازیم !