مرد هایی مینیمال

همیشه برام سوال بوده که شما خانوما چی میگین به هم پشت تلفن ؟
 جدی می پرسم . چطوری به ذهنتون میرسه این جملات و این حرفا ؟ این همه حرف نزده رو از کجا پیدا می کنید ؟ قبلش کجا جاشون میدین ؟
چرا انقدر با هم کار دارید ؟ چرا هیچ وقت کارتون تموم نمیشه ؟ وقتی هم تموم میشه یادتون میاد کلی چیز بوده فراموش کردید بگید ؟ چرا تماس تلفنی زیر ده دقیقه تو قاموستون نیست ؟ چرا با حرف زدن حالتون بهتر میشه ؟
پس چرا ما بلد نیستیم ؟ چرا ما سکوت حالمون رو بهتر میکنه و تنهایی و بی خبری رو ترجیح میدیم ؟  

زنگ میزنم به مامان : سلام چطوری مامان ؟ حالت احوالت ؟ سلامتی؟ خوشی ؟ کلاست خوبه ؟ پات درد نمیکنه ؟ مرسی ما هم خوبیم. آره بچه ها هم خوبن . مانی خوابه . نیما نخوابیده هنوز . فاطمه سلام میرسونه . قربانت . همین زنگ زدم حالت رو بپرسم . فدات بشم . شبت به خیر . خدافظ.
کلا یک دقیقه و سی ثانیه .

آخر حرفا میگه گوشی رو بده فاطمه یه چیز کوچیکی می خوام ازش بپرسم .
بعد همین چیز کوچیک 15 دقیقه طول میکشه .
 تازه تصور کن اینا مادر شوهر و عروسن .
با خواهرهام تا شارژ گوشی خالی نشه به مذاکره و مکالمه ادامه میدن .

قبول دارم که خداوند شما خانم ها را قشنگ تر ساخته .
مهربان تر ، جذاب تر و احساساتی تر

اما به جبران ما مردها را هم مینیمال آفریده .
 مختصر و مفید . بی حاشیه . اصل مطلب . مثل هایکو .