کلامیدیا یک بیماری مقاربتی است، یعنی از طریق ارتباط جنسی واژنی، دهانی یا مقعدی بین افراد منتقل میشود. این عفونت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی میان زنان، بخصوص در سنین ۱۵ تا ۲۴ سال است. اغلب علامتی در بدن ایجاد نمیکند. درمان آن آنتی‌بیوتیکی است که پزشک تجویز میکند و عدم درمان آن میتواند مشکلات جدی سلامت را، از جمله اختلال در بارداری برای زنان ایجاد کند.

چه کسی به کلامیدیا مبتلا میشود؟
این عفونت یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی میان زنان، بخصوص در سنین ۱۵ تا ۲۴ سال است.

چطور به کلامیدیا مبتلا میشوم؟
کلامیدیا از چند راه میتواند فرد را درگیر کند:
·  از طریق ارتباط جنسی واژنی، دهانی یا مقعدی حتی وقتی که شریک جنسی مبتلای شما کاملا بی علامت باشد.
·  داشتن تماس پوستی با اندام تناسلی شریک جنسی شما. مردان نیازی به انزال برای انتقال کلامیدیا ندارند و انتقال بیماری میتواند قبل ازاین مرحله هم صورت گیرد. به علاوه کلامیدیا میتواند میان زنانی که با زن دیگری ارتباط جنسی دارند منتقل شود.
·  انتقال عفونت از مادر به فرزند هنگام زایمان

علایم ابتلا به کلامیدیا چیست؟‌ کلامیدیا به عفونت “خاموش” شهرت دارد و این به این معناست که بیشتر افراد مبتلا به آن علامتی ندارند. اگر علایمی هم در فرد مبتلا بروز یابد معمولا هفته ها پس از ابتلا به آن اتفاق می افتد. این علامتها میتواند شامل این موارد شود:
·  لکه بینی بین قاعدگی ها
·  سوزش ادرار
·  تب
·  درد در ناحیه کمر
·  درد زیر شکم
·  تهوع
·  درد هنگام ارتباط جنسی
·  ترشحات غیرطبیعی از واژن
اگر فکر میکنید شما یا شریک(ها) جنسی شما به این بیماری مبتلاست لازم است که هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید.
کلامیدیایی که بی علامت می ماند هم توانایی ایجاد اختلالات جدی سلامت برای شما(از جمله اختلال در بارداری) را دارد. و تنها راه اطمینان، تست شدن شما و یا شریک جنسی شما از نظر ابتلا به این عفونت است.

آیا لازم است که من از نظر ابتلا به کلامیدیا آزمایش شوم؟
·  اگر شما زیر ۲۴ سال سن دارد و فعالیت جنسی دارید، لازم است که از نظر ابتلا به کلامیدیا آزمایش شوید. این عفونت یکی از شایع ترین بیماری های مقاربتی میان زنان، بخصوص در سنین ۱۵ تا ۲۴ سال است. اگر از زمان آخرین جواب منفی آزمایش علایم ابتلا به کلامیدیا را داشتید یا شریک جنسی شما مبتلا به این عفونت بود لازم است که دوباره آزمایش دهید.
·  اگر بیشتر از ۲۴ سال سن دارید و در صورتی که در سال گذشته یا از زمان آخرین آزمایش خود:
-  شریک جنسی جدیدی داشتید
-  شریک جنسی شما ابتلای خود را به این عفونت با شما در میان گذاشته
-  در عوض پول یا دارو ارتباط جنسی داشته اید
-  در گذشته مبتلا به کلامیدیا یا بیماری مقاربتی دیگری بوده اید
-  از کاندوم در رابطه جنسی با فرد جدید یا فردی که با دیگرانی هم رابطه جنسی دارد استفاده نکرده اید
لازم است که از نظر ابتلا به کلامیدیا آزمایش شوید.
زنان باردار و یا علامت دار هم باید آزمایشات لازم را انجام دهند.

کلامیدیا چطور تشخیص داده میشود؟
دو راه برای تشخیص این عفونت توسط پزشک وجود دارد:
-          آزمایش ادرار: این متداولترین روش آزمایش است. شما در ظرف مخصوصی ادرار میکنید و آن را در اختیار آزمایشگاه قرار میدهید
-          آزمایش سواپ: پزشک شما سواپ(چیزی شبیه به گوش پاک کن) را در محل آلوده به عفونت(واژن، دهانه رحم، مقعد یا گلو) حرکت میدهد تا نمونه ای از مایعات این قسمت تهیه کند و این مایع از نظر وجود باکتری کلامیدیا در آن بررسی میشود.
تست پاپ اسمیر برای تشخیص کلامیدیا استفاده نمیشود.

کلامیدیا چطور درمان میشود؟

پزشک شما برای درمان کلامیدیا آنتی بیوتیک تجویز میکند. آنتی بیوتیک به طور کامل کلامیدیا را از بدن حذف میکند اما نمیتواند آسیب دایمی را که ممکن است عفونت به بدن شما و اندام تناسلی شما وارد کرده باشد برطرف کند.برای همین باید در صورت ابتلا هرچه سریعتر برای درمان اقدام کنید. برای اینکه درمان شما کامل شود، آنتی بیوتیکها را تا پایان دوره درمانی مصرف کنید حتی اگر علایم شما زودتر از این زمان برطرف میشود. آنتی بیوتیک ها را با فرد دیگری به اشتراک نگذارید. اگر علایم تا پایان دوره درمانی برطرف نشد دوباره به پزشک خود مراجعه کنید.
اگر باردار هستید حتما با پزشک خود در میان بگذارید تا آنتی بیوتیکهایی را تجویز کند که به فرزندتان آسیببی نرساند.

اگر کلامیدیا درمان نشود چه مشکلاتی ایجاد میکند؟
درمان نشدن کلامیدیا میتواند مشکلات جدی‌ای را بخصوص برای زنان ایجاد کند:
-          بیماری التهابی لگن(Pelvic inflammatory disease (PID)) که عفونت اندام تناسلی زنان است. این بیماری میتواند دردهای مزمن در ناحیه لگن، اختلال در بارداری، و عدم امکان بارداری(نازایی) ایجاد کند. کلامیدیا درمان نشده شایعترین علت این بیماری ست. ۱۰ تا ۱۵٪ افراد مبتلا به کلامیدیا درمان نشده به این عارضه مبتلا میشوند.
-          افزایش احتمال ابتلا به HIV(ویروس عامل بیماری ایدز)

اگر به کلامیدیا مبتلا هستم باید چه کار کنم؟
درمان کلامیدیا ساده است. تنها نیاز است که هرچه سریعتر آزمایش شوید و در صورت ابتلا :
-          در اولین فرصت به پزشک مراجعه کنید. آنتی بیوتیک درمان قطعی کلامیدیاست اما نمیتواند آسیبی را که عفونت ممکن است به بدن شما  وارد کرده باشد را جبران کند.
-          دوره درمانی خود را به طور کامل بگذرانید. حتی اگر علایم شما زودتر برطرف شود
-          ابتلای خود را به عفونت با شریک(ها) جنسی خود مطرح کنید تا آنها هم آزمایش شوند و در صورت ابتلا درمان شوند. اگر شریک جنسی شما مبتلا بماند شما بعد از پایان دوره درمانی خود میتوانید دوباره به عفونت مبتلا شوید
-          تا پایان دوره درمان خود و شریک جنسی خود از داشتن ارتباط جنسی خودداری کنید. اگر شریک جنسی شما هنوز مبتلا باشد شما بعد از پایان دوره درمانی خود میتوانید دوباره به عفونت مبتلا شوید
-          اگر تا چند روز پس از پایان دوره درمان، علایم شما هنوز برطرف نشده بود دوباره به پزشک مراجعه کنید.

کلامیدیا چطور میتواند بارداری را تحت تاثیر خود قرار دهد؟
برای زنان بارداری، ابتلا به کلامیدیا میتواند باعث تولد زودرس(تولد زودتر از ۳۷ هفتگی) شود. تولد زودرس شایعترین علت مرگ نوزادان است و میتواند منجر به مشکلات مادام العمر سلامت در نوزاد شود
همینطور نوزادان مادران مبتلا به کلامیدیا ممکن است:
-          عفونت چشمی پیدا کنند. این عفونت تحت عنوان التهاب ملتحمه(conjunctivitis) یا چشم صورتی(pinkeye) شناخته میشود. علایم آن شمال ترشحات از چشمها و پلکهای ورم کرده و ملتهب است. این علایم معمولا تا دو هفته بعد از تولد خود را نشان میدهند.
-          پنومونی: عفونت ریوی ست که میتواند خود را با علایم تنگی نفس و احساس خفگی، سرفه، تنفس مشکل یا سریع نشان دهد هرچند همیشه همراه این علایم نیست. علایم معمولا یک تا سه ماه پس از تولد خود را نشان میدهند.

مطمئن‌ترین راه پیشگیری از ابتلا به کلامیدیا یا هر بیماری مقاربتی دیگر، خودداری از رابطه جنسی واژنی، دهانی یا مقعدی ست. اگر رابطه جنسی دارید، میتوانید اقداماتی انجام دهید که احتمال ابتلا به بیماری های مقاربتی را کاهش دهد: ·   استفاده از کاندوم. کاندوم بهترین وسیله برای پیشگیری از انتقال بیماری های مقاربتی ست. از آنجایی که مرد نیاز به انزال برای دادن یا گرفتن باکتری ندارد، مطمین شوید که کاندوم را قبل از هر تماس با واژن، دهان یا مقعد استفاده میکنید. سایر روشهای پیشگیری از بارداری، مثل قرص های ضدبارداری، آمپول های هورمونی، برچسب های هورمون یا دیافراگم شما را از بیماری های مقاربتی محافظت نمیکند. ·   آزمایش دهید. مطمین شوید که شما و شریک جنسی شما از نظر ابتلا به بیماری مقاربتی آزمایش می شود. درباره نتایج آزمایش قبل از برقراری رابطه جنسی با یکدیگر صحبت کنید.