زن ها دو دسته اند. آن هایی که محافظت می شوند و آن هایی که نمی شوند. دسته اول را با ماشین به این طرف و آن طرف می برند و سر وقت از آرایشگاه، از استخر، از مدرسه، از اداره و ... بر می گردانند. با تلفن حالش را می پرسند و اگر سرش درد کرد یکی هست که بگوید:  "بهتر نیست کمی استراحت کنی؟"

زن های دسته دوم توی باد و باران و توفان ساعت ها توی صف اتوبوس می ایستند و با این که تصمیم می گیرند به جایی که اتوبوس از آنجا می آید نگاه نکنند ولی گردنشان بی اختیار بارها و بارها به آن سو می چرخد. تا شب سگ دو می زنند و شب کسی نیست که بگوید:
" عزیزم، قرص مسکن برایت بیاورم...؟"