اگر می خواهیم شخصیت بالغی در کودکانمان رشد کند باید برایشان ارزش قائل شویم.
نه به این معنی که آنها را لوس کنیم، بلکه بدین نحو که مانند یک آدم بزرگ و با احترام متقابل با آنها رفتار نماییم.
خیال نکنیم بچه هستند و باید با آنها رفتار کودکانه داشت و یا بی اعتنا بود.
نگاه های ما، گفتار ما و رفتار ما با آنها، شخصیت آنها را می سازد.

توماس هریس می گوید: وقتی کودکی پنج ساله با قدم های بلند به سوی کودکستان می رود، در حدود 25000 ساعت نوار دو لبه ی ضبط شده در مغز خود دارد که یک لبه ی آن مربوط به شخصیت کودکی و دیگری مربوط به شخصیت والدینی است.

او همچنین یک کامپیوتر بسیار دقیق در مغز خود دارد که می تواند عنداللزوم با استفاده از اطلاعات آن هزاران فکر بکر تحویل دهد.

یک کودک روشن، به معنی واقعی کلمه، کودکی است که مقدار قابل توجهی محبت دیده و یاد گرفته است که چطور شخصیت بالغی خود را به کار برد.
 برعکس، کودکی که هنوز گرفتار یافتن شخصیت های گمگشته ی خویش است نمی تواند کامپیوتر خود را در راه های دیگری که خلاق باشد به کار اندازد.
با کودکان درست رفتار کنیم.شخصیت اصلی آنها در همینن سنین شکل میگیرد.

#روانشناسی
 #چرا_عقب_مانده_ایم؟
 #دکتر_علی_محمد_ایزدی