‍ آدم هایی که میدانند چه میخواهند را دوست دارم!
آدم هایی که مرز دارند،
که نه گفتن بلدند،
که میتوانند بگویند چه چیز را میخواهند و چه چیز را نمیخواهند.

آدم هایی که تو را در "هزارتوی ابهام" و "حدس بزن چه چیزی توی دلم دارم" گرفتار نمیکنند!


آدم هایی که مرزشان مشخص است زندگی را راحت میکنند...
نگاه میکنی و میبینی همپوشانی مرزها بین تو و او چقدر است،

چیزی که میخواهد را میشود به او داد،
چیزی که میخواهی را میتوانی بگیری!
که اگر نشد نه کسی احساس قربانی بودن میکند....

نه حس فریب دارد،
نه بار دِین خویش را بر شانه دیگری می گذارد.....

آدم هایی که مرز دارند غنیمتند !
شفافیتشان شفافیت می آورد...
نه گفتنشان نه گفتن را آسان میکند...
خودشان هستند و میگذارند خودت باشی...

بی قضاوت،
بی دلخوری،
بی رنج....

آدم هایی که می دانند چه میخواهند،
دوستان خوبی میشوند.