شغل دومی به نام حسادت

قبلاً جدی نمی گرفتم اما حالا با ایمان می گویم که شغل دوم بسیاری از ما ایرانیان حسادت است.  بیشتر ما به هر کس که یک قدم جلوتر رفته باشد، یک پله بالا ایستاده باشد یا حتی یک لبخند بیشتر روی صورتش نشسته باشد حسودی مان می شود.  چون رشدکردن توام با رنج و دشواری است، لم می دهیم و به جایش به کسی که درس می خواند می گوییم خرخون  به کسی که پول در می آورد می گوییم دزد  به آدم مودب و محترم می گوییم سوسول  شما نه! شما فرق می کنید. اما بغل دستی تان حسود است.  به زیبایی، ظرافت، هوش، سواد، ادب و ... دیگران حسودی می کند.  به جای اینکه تلاش کند قد خودش را بالا بکشد، انرژی اش را صرف این می کند که قد دیگران را با حسادت کوتاه نشان بدهد  آدم موفق اما