ما به اشتباه برگرفته از سرشتمون که  اعمال حیاتى ما اتوماتیک وار انجام مى شود،   یاد گرفته ایم که بقیه ابعاد زندگیمان نیز که در موردش حق انتخاب داریم روی اتو پایلوت قرار دهیم 
و اینچنین مى شود که لذت مشاهده و تجربه ى لحظات شگفت آور زندگى را از دست مى دهیم !
متاسفانه سرعت و نگرانى آینده زندگى کردن را از ما گرفته است !
امروز اگر پیاده روى مى روید به برگهاى درختان ، زمینى که قدم مى گذارید و هوایى که نفس مى کشید توجه کنید !
قرار نیست که پیاده روى کنیم که فقط کالرى بسوزانیم ، قرار هست از این پیاده روى هم لذت ببریم !
اگر آشپزى مى کنید به تمام حرکات بدنیتان در حین آشپزى ، بو ها و تمام اتفاقات حین اینکار توجه کنید !
قرار نیست غذا بپزیم که فقط غذایی براى خوردن داشته باشیم ، قرار هست که از آشپزى لذت ببریم !
اگر یک لیوان چاى مى خورید به طعم و عطر و بو گرمایش و مسیرى که در بدنتان طى مى کند تا به معده تان برسد توجه کنید !
قرار نیست که چاى بخوریم که فقط  خستگی مان در برود،  قرار هست که از چای خوردنمان لذت ببریم !
اگر روى کاناپه تان دراز کشیده اید و چشمهایتان را بسته اید به صدا ها و بوهاى اطرافتان و فکرهایى که به ذهنتان خطور مى کند توجه کنید !
قرار نیست که دراز بکشیم و فقط خستگى در کنیم ، قرار هست که از این دراز کشیدنمان هم در لحظه لذت ببریم .
...
علاوه بر نتیجه کمى هم به مسیر توجه کنیم و از آن لذت ببریم !

زندگى را در لحظه زندگى کنیم و لذتش را ببریم و انرژى کائنات را دریافت کنیم !