اسمش را میگذاریم " دوست مجازی "
اما آنسو یک آدم حقیقی نشسته
وقت میگذارم برایش
وقت میگذارد برایم
نگرانش میشوم
دلتنگش میشوم
وقتی در صحبت هایم ، به عنوانِ " دوست " یاد میشود
وقتی سنگ صبور دردها و غصه هایم میشود
وقتی همراه خوشی ها و شادیهایم میشود
مطمئن میشوم که حقیقی ست
هر چند کنار هم نباشیم
هر چند فرسنگها فاصله داشته باشیم
هر چند موقع درد و دل ، چشم در چشم نباشیم

من برایت سلامتی و شادی آرزو دارم
هر کجا که باشی ؛ هر کجا که هستی . . .