سخنرانی خانم اپرا وینفری در مراسم گولدن گلوبز در مورد آزار ج ن س ی
سال هزار و نهصد و شصت و چهار، من یه دختر کوچولو بودم و نشسته بودم روی کفپوش ارزانقیمت منزل مادرم در میلواکی و آن بنکرافت رو میدیدم که اسکار بهترین بازیگر نقش مرد رو در سی و ششمین دوره جوایز آکادمی اهدا میکنه.
اون پاکت رو باز کرد و پنج کلمه گفت که به تمام معنا تاریخساز شدند:
"برنده جایزه سیدنی: پوآتیه است."
باکلاسترین مردی که دیده بودم به صحنه آمد.
کراواتش سفید بود و رنگ پوستش سیاه و تشویقش میکردند.
مرد سیاهپوستی ندیده بودم که اینطور تشویق بشه.
بارها سعی کردم توضیح بدم که یک چنین لحظهای برای یک دختر کوچولو چقدر معنی داره. برای بچه کوچیکی که داره از صندلیهای ارزون صحنه رو میبینه و مادرش خسته تا مغز استخوان از تمیز کردنِ خونه دیگران از در تو میاد.
"سال هزار و نهصد و هشتاد و دو، سیدنی جایزه سسیل دومیل رو همینجا در این مراسم گولدنگلوب گرفت و فراموش نکردهام که همین لحظه، دختران کوچکی هستند که دارن من رو نگاه میکنند
به عنوان اولین زن سیاهپوستی که