"پوسیده‌ترین شیوه‌های تربیتی"
کودکی بستنی‌اش از دستش سر می‌خورد و روی فرش می‌ریزد. مادر سراسیمه به طرفش می‌دود و پرتنش داد میزند: کی این بستنی رو ریخت؟
کودک هراسان و درمانده، نام یکی از بچه‌های فامیل یا همسایه را بر زبان آورده و می‌گوید فلانی.
مادر عصبانیت‌اش فروکش کرده و ادامه می‌دهد: عه؟ فلانی ریخته؟ چه بچه‌ی بدی. می‌کُشمش. پسر من ماهه. بستنی رو روی فرش نمی‌ریزه که.
پسر خوشحال و مسرور از این پیروزی و کلاهی که سر مادرش گذاشته، می‌خندد و می‌رود که به بازی‌اش برسد. مادر هم می‌نشیند برای پاک کردن فرش.
_ بیاییم چند ایراد این روش تربیتی را بررسی کنیم:
یک_مادر به کودک می‌آموزد که از حقیقت فرار کن و دروغ بگو.
دو_ کودک یاد می‌گیرد که مسئولیت کارهایش را نپذیرد و در شرایط سخت دیگران را متهم و مقصر کند.
سه_ کودک می‌فهمد به‌جای حل کردن مسئله، صورت مسئله را پاک کند.
چهار_ کودک عذرخواهی کردن و شجاعت اخلاقی در پذیرش اشتباهش را نمی‌آموزد.
پنج_ کودک فکر می‌کند مصون از خطا است. و هیچ‌گاه اشتباه نمی‌کند و اگر موضوعی پیش بیاید مقصرش حتما دیگران هستند.
شش_ کودک حس می‌کند که چقدر والدین‌اش ساده‌لوح هستند و به راحتی می‌شود آن‌ها را فریب داد.
هفت_ مادر با تمیز کردن فرش به کودک می‌گوید تو هر خرابکاری‌ای در طول زندگی کردی، دخالتی در بهبود شرایط نکن. چون دیگران می‌آیند و اوضاع را درست می‌کنند. بیشتر کاستی‌های رفتاری و شخصیتیِ در طول زندگی انسان‌ها، مربوط به دوران کودکی و محیط و آموزش‌هاست. شمایی که اسم‌تان را گذاشته‌اید "بزرگ‌تر" حواس‌تان به رفتارتان با "کودکان" باشد.
پ.ن:اگه به من بود نصف بودجه ی مملکت رو میدادم به اموزش پرورش میگفتم معلمای درجه یک دوره دیده استخدام کن. کتاب هارو کلا عوض میکردم.
شاد بودن رو یاد بچه ها بدیم. ادب رو. حق خواهی رو. همه چی ریشه ش تو کودکیمونه
#رضا_مقصودی
گروه علوم تربیتی دانشگاه
