برای شفای زخم‌های عاطفی،
راهی جز بخشش وجود ندارد.
ببخش آن‌هایی را که به تو صدمه زده‌اند؛
 حتی اگر گمان می‌کنی آنچه آن‌ها با تو کرده‌اند غیرقابل بخشش است.
تو آن‌ها را می‌بخشی، نه به این دلیل که آن‌ها مستحق بخشش‌اند.
تو آن‌ها را می‌بخشی زیرا دوست نداری با یادآوریِ آزار و اذیتِ آن‌ها روحت را رنجیده خاطر کنی .

وقتی زخمی را لمس می‌کنی و احساس درد نمی‌کنی،
بدان که به معنای حقیقیِ کلمه، بخشیده‌ای.

دیگران را ببخش،
 تاشاهدِ معجزه ‌هایی بزرگ در زندگیِ خودت باشی.

خودت را نیز ببخش، همه‌ی خطاهای خود را ببخش.
اگر خود را ببخشی،
آنگاه می‌توانی خود را بپذیری و خود را دوست بداری.
 بخششِ خود، آغاز رویشِ عشق در دل است.
 بخششِ خود، بزرگ‌ترین بخششِ زندگی‌ست.
 بخششِ خود، موهبتی‌ست آسمانی که هم چون بارانی شفابخش می‌بارد و آلودگی‌ها را می‌شوید و زخم‌های عاطفی تو را شفا می‌دهد
 بخششِ خود، تو را به هواهای پاک می کشاند.
#روانشناسی